برای شنیدن صدای دعا بر روی این نوشته کلیک نمایید

http://doa.ahlolbait.com/sites/default/files/audio/doa_astaghfer_allah_allazi_la_elah_ella.mp3

برای قضاء حوائج و دفع دشواریها :

برای قضاء حوائج و دفع دشواریها سوره توحید را ۷۱ مرتبه بخواند و بین آن ها صحبت نکند

منبع : تحفة الرضویة صفحه ۱۵۸ و۱۵۹

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿١﴾ اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿٢﴾ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿٣﴾ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿٤﴾ 

قاموس و ناموس الهی

كه جفر جامع قاموس الهى است   كه قرآنست و ناموس الهى است 

قاموس بر وزن ناموس ، ميانه دريا و درياى عظيم را گويند. جفر درياى عظيم و اقيانوس كبيرى است كه آن را نفاد و پايان نباشد. و اينكه قرآن ناموس است روايت نيز در سيره ابن هشام نقل شده است . پس جفر جامع يعنى قرآن ، قاموس ناموس الهى است .

مرا اين قاموس ناموس الهى   محمد را بود آنسان كه خواهى 

بيان ((انا انزلناه فى ليلة القدر)) كه اين عظمت قاموس ناموس الهى يعنى قرآن كريم به انزال دفعى در بنيه محمديه در مقام قلب حضرتش بعد از شهود ذاتى نازل شد زيرا كه انزال فقط در اين بنيه در اين حالت است كه ممكن است . لذا قرآن كريم كه عصاره حقايق بى كران جهان هستى است ، بر كاملى كه مخاطب به ((الم نشرح لك صدرك )) (انشراح /1) است به طور نزول دفعى و يكبارگى نازل شده است .
چه اينكه در ورثه خاتم (صلى الله عليه و آله و سلم ) نيز همانند شيخ اكبر پيدا مى شود كه حقايق بيست و هفت فص را به يكبارگى به انزال دفعى از جناب خاتم (صلى الله عليه و آله و سلم ) اخذ مى كند، چه اينكه شيخ اكبر عصر ما نيز فص فاطميه را به ارمغان مى آورد. به شرح ابيات اوائل باب پنجم مراجعه نما.

منبع: جلد دوم شرح دفتر دل-شارح:استاد صمدی آملی

« تناسخ » یا بازپیدایی، یکی از راه های اعتقاد به جاودانگی روح انسان است که بر مبنای آن روح، پس از جدایی از بدن، به کالبد انسان دیگر، حیوان یا گیاه یا جماد و یا حتی ستارگان و فرشتگان وارد می شود. شاید بتوان زمینه روانی این آموزه را در میل به جاودانگی و غلبه بر مرگ، نزد کسانی که هویت را در حضور دنیوی می دانند جستجو کرد.

یهودیان بر اساس متون دینی خود همواره در این اندیشه‌اند که از میان اقوام و ملل گوناگون، تنها ایشان هستند که رابطه‌ای خاص و ویژه با خداوند دارند. این تفکر در طول تاریخ در فلسفه و تصوف ایشان نیز نمود داشته است.

مساله شر در جهان هستی، قرن ها به عنوان مشکلی جدی در ارتباط با باورهای دینی مطرح بوده است. پذیرفتن وجود شر، در عالَمی که تحت سیطره خالقی عالِم، عادل، قادر و خیرخواه است، اندکی مشکل به نظر می رسد. از این رو در هر مسلک و آیینی، معمولاً اندیشه‌وران دینی، بر اساس جهان بینی خاص خود، در پی پاسخ های فلسفیِ دقیق و ارائه راه حل منطقی، در باب مسئله شر بوده اند.

اندیشه ی حلول خداوند در تاریخ، طبیعت و انسان، از جمله انحرافات بزرگی است که « کابالا » با تفسیر کتب « باهیر » و « زوهر » [1] با آن روبرو شد. حلول در لغت به معنای فرود آمدن و نازل شدن در محلی است. [2] این اندیشه در اکثر متون کلامی و فلسفیِ ادیان توحیدی مردود بوده و ساحت خداوند، منزه از حلول، مکان و محل دانسته شده است؛ چرا که حلول کننده نیازمند به چیزی است

از آنجا که عرفان جوهره دین و نهانی‌ترین لایه آن است، دینداران حقیقی هرگز فارغ از تمایلات عرفانی نبوده‌اند و هر کجا عرفانی راستین به ظهور رسیده است، آن را در بستر دینی آرمیده می‌توان یافت. این جاست که عرفانِ‌ یهودی، مسیحی و اسلامی، در بطن ادیانِ خویش ریشه ‌گسترانیده‌اند.

جایگاه جادوگری و عددگرایی در عرفان یهود

بالاترين و رساترين روايت درباره ‏ى نماز

فروید کتابی به نام توتم و تابو دارد که در آن زندگی مردم ابتدایی را تحلیل می‌کند(1)،و داستانی را برای پیدایش ادیان مطرح می‌کند. پریچارد این نظریه را داستان محض و «قصه پریان» می‌نامد(2) . به نظر فروید، انسان ابتدایی،‌در رمه‌ی آغازین زندگی می‌کرد. این رمه تشکیل می‌شد از نری مسلط که پدر بود و تعدادی از ماده‌ها را در انحصار خود داشت. این پدر نیرومند، پسران خود را از ماده‌ها دور نگه می‌داشت...